Вяртанне

 

 

Да пары, да часу
Носіць збан ваду.
Стоптаны абцасы,
А я ўсё іду…

Да сваёй хаціны,
Да сваіх мясцін,
Дзе свой след пакіну,
І чаму адзін?

Падаб’ю абцасы,
Замяню шнуркі,
У душы – запасы,
На стале – глякі.

Вырасце садочак,
Задыміць камін –
Во дзе мой слядочак,
Можа й не адзін!

 

 

Далей